به گزارش روز چهارشنبه گروه علمی ایرنا از پایگاه اینترنتی ساینس دیلی، نتایج این مطالعه که در مجله Cell Metabolism منتشر شد، نشان می دهد که اندازه تومور در موش هایی که وقت آزاد خود را روی یک چرخ گردان می دویدند، در قیاس با اندازه تومور در هم سن و سالان کم تحرک آنها، به میزان 50 درصد کاهش یافت.
محققان دانشگاه کپنهاگ در این مطالعه متوجه شدند که افزایش سطح آدرنالین ناشی از تمرینات ورزشی فشرده، کمک کرد که سلول های ایمنی به اصطلاح کشنده سرطان به سمت تومورهایی حرکت کنند که به ریه، کبد و یا پوست موش ها پیوند زده شده بود.
پرنیل هوجمن از دانشگاه کپنهاگ و نویسنده این مطالعه گفت: رسوخ سلول های ایمنی کشنده به تومورها و توان این سلول ها در کنترل و تنظیم اندازه تومورها مشخص شده بود، اما تاکنون تاثیر ورزش بر تنظیم این سیستم بررسی نشده بود.
وی افزود: با تزریق آدرنالین به موش ها برای افزایش هورمون به همان گونه که پس از ورزش رخ می دهد، متوجه شدیم که سلول های کشنده طبیعی در جریان خون بسیج می شوند و در صورت وجود تومور، آن را پیدا کرده و به آن نفوذ می کنند.
محققان در مرحله بعد آزمایش، از موش های فاقد سلول های کشنده طبیعی استفاده کردند تا نشان دهند که افزایش شمار سلول های کشنده طبیعی در محل تومور تاثیر مستقیمی بر کاهش اندازه آن دارد.
محققان متوجه شدند که در موش های فاقد سلول های کشنده طبیعی، حتی با وجود این که ورزش می کردند و مجموعه کاملی از دیگر سلول های ایمنی را داشتند، رشد سرطان عادی بود. از سوی دیگر، توقف نقش آفرینی آدرنالین نیز فواید دویدن بر چرخ گردان را در از بین بردن سرطان کاهش داد.
محققان همچنین متوجه شدند که یک مولکول سیگنال دهنده ایمنی به نام IL-6 حلقه رابط میان بسیج سلول های کشنده وابسته به آدرنالین و رسوخ آنها در تومور است.
این مطالعه نشان داد که مولکول های IL-6 به هدایت سلول های ایمنی برای حرکت به سمت تومورها کمک می کنند.